Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Α.Παπαδάκη "Βαρκάρισσα της Χίμαιρας"



«Τι παλιόκαιρος σήμερα… Βρέχει από το πρωί. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η νοσταλγία έχει το άρωμα της βροχής…»

«Αυτός ο κόσμος ο κερατάς- μου ‘λεγε μια φορά η φίλη μου η Βιργινία – λες κι είναι καμωμένος μόνο γι’ αυτούς που ξέρουν να καταπατούν. Γι’ αυτούς που στήνουν ταμπέλες. Που κάνουν περιφράξεις και βάζουν μέσα άγρια σκυλιά για φύλακες. Αυτός ο κόσμος ο κερατάς λες κι είναι καμωμένος, μόνο για μπρατσωμένες ψυχές.»

«Τι θα ‘κανα χωρίς εσένα Νανώ… (Μου ‘γραφε κάποτε σ’ ένα σημείωμα). Τι αξία θα είχαν οι ακρογιαλιές της ψυχής μου, αν δεν στεκόσουνα εκεί, να με περιμένεις…»

«Τα κύματα σ’ οδηγούν εκεί που  θέλουν να σε ξεβράσουν. Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένη στο θυμό τους. Κάποιοι όμως είναι τυχεροί. Στ’ άδεια κοχύλια της ψυχής τους οι Γοργόνες κρύβουν τα τραγούδια τους. Κάποιοι… δε θα τους βρεις σε κάθε βήμα σου…»
«Το πιο όμορφο γαλάζιο της ψυχής μου το ξόδεψα προσπαθώντας να γλυκάνω το βλέμμα της απουσίας.»

«Συμβαίνει κι αυτό. Να ‘χεις ρίξει κάτω τον άλλον κι ύστερα να βγαίνεις στη ράχη του, να χοροπηδάς και να προσπαθείς να τον πείσεις (συχνά τον πείθεις) πως είναι ένοχος, γιατί η ράχη του έχει κόκκαλα και σου πληγώνουν τα βελούδινα ‘’πατουχάκια’’ σου…»

«Πάνω σ’ ένα ζουμπούλι, ξεψύχησε η Άνοιξη…»

«Αν δεις την ψυχή μου με ματωμένα γόνατα να τρέχει κοντά σου, μην τρομάξεις. Δεν είναι τίποτα καλέ. Από το παιχνίδι είναι. Όλα τ’ απογεύματα της ζωής τα πέρασα παίζοντας κυνηγητό με τα όνειρά μου.»

«Αυτό το ''απόλυτα εντάξει'' πάντα με τρόμαζε. Μου δημιουργούσε μια αποστροφή κάτι σαν ναυτία. Κάτι μου ‘λεγε πως η αγάπη δε βολεύεται στην απόλυτη τάξη. Είναι στο λίγο, στο ελάχιστο φάλτσο. Στο αδιόρατα στραβό. Δεν είναι πουκάμισο κολλαριστό η αγάπη. Είναι ρούχο τσαλακωμένο. Φορεμένο. Με τα σημάδια του ιδρώτα να διακρίνονται πάνω του.»
«"Να ονειρεύεσαι ..." μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ...
Δεν έχει νόημα.
Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι ...

Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!
Έχει και παρακάτω ...;
Έχει κι άλλο ...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!»

«Καθένας έχει διαλέξει μόνος του το σταυρό του, άσχετα αν δεν το παραδέχεται, ή αν δεν το συνειδητοποιεί πολλές φορές.»
«-Εγώ την τρέλα μου την φοράω καπέλο, μεγάλε. Δεν την αφήνω να μου γίνει θηλιά. Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως πιάνει κοριούς, ανάβω ένα σπίρτο και την καίω. Δεν το ‘χω για τίποτα. ‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου. Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει. Παρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα…»

"Δε φοβήθηκα ποτέ μου τη βροχή. Φοβήθηκα πολλές φορές όμως αυτούς που μου φώναζαν να γυρίζω πίσω για να μου δώσουν μια ομπρέλα.»

«-Σκέφτομαι… Σκέφτομαι… Γιατί να μην έχουν οι άνθρωποι ουρά, Νανώ; Μη γελάς. Θα την κουνούσαν όπως τα σκυλιά και θα καταλαβαίναμε από μακριά τις προθέσεις τους. Σου είπα, μη γελάς…»

«Άσχετο, αλλά:
Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους.
Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων.
Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους παλιάτσους.
Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή.
Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε με το χάλι των ποδιών τους.
Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης, γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα.
Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι.
Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ πια να φοράω κατάσαρκα το βλέμμα των ανθρώπων.»

«Θυμάμαι ακόμα εκείνο το γλάρο τον μοναχικό. Πετούσε γρήγορα προς την αντικρινή στεριά, σαν να ήθελε να γλυτώσει από το βλέμμα του Θεού. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη θάλασσα. Τόσο απόλυτα, τόσο αλαζονικά γαλάζια…»

Αλκυόνη Παπαδάκη
Βαρκάρισσα της Χίμαιρας

23 σχόλια:

  1. Καλησπέρα!
    Πριν 3 μέρες διάβασα το βιβλίο της Αλκυόνης "Το χρώμα του φεγγαριού"... Μου άρεσε ιδιαίτερα ο γλαφυρός, περιγραφικός τρόπος της που συνταιριάζεται τόσο προσγειωμένα με την περιγραφή γεγονότων πολλές φορές ωμά αληθινών...

    Συγγραφέας με μεγάλο, πλούσιο ταλέντο.

    Πολλές θαλασσινές καληνύχτες :)

    υγ: Πολύ όμορφο, περιποιημένο blog!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο κείμενο! Δυστυχώς δεν το γνώριζα!

    Στης ζωής σου τον βυθό
    λογιών λογιών θησαυρούς θα συναντήσεις
    άλλους μικρούς άλλους μεγάλους
    Μα κράτα μονάχα τα μαργαριτάρια σου από το κάθε σου ταξίδι
    για να μπορέσεις να πλέξεις τα πολύτιμα όνειρά σου!
    Γιατί μόνο με το δάκρυ σου πλέκονται τα όνειρα...

    [Δυο μέρες τώρα (πότε πρωινές, πότε απογευματινές ώρες) έβρεχε σε μας και ήταν υπέροχα!
    Νιώθω ότι όποτε είμαι στενοχωρημένη από κάτι, με νιώθει η βροχή. Κλαίει και ο ουρανός μαζί μου που λένε! και με ηρεμεί! με γαληνεύει!]

    Εύχομαι ήρεμα ταξιδάκια στη θαλασσίτσα σου, χωρίς δυνατούς ανέμους και καταιγίδες! και να βρεις το λιμανάκι σου και να ξαποστάσεις!

    Καλό ξημέρωμα Πρίγκιπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σεβάχ μοιάζουν οι προτιμήσεις μας αυτόν τον καιρό, το ίδιο βιβλίο διάβασα ακριβώς πριν από τη "Βαρκάρισσα". υπέροχο απλά.

    Πολύτιμο το κειμενάκι σου Νέμεσις...θα το κρατήσω...η βροχή, ελπίζω να έρθει κι από δω. νοστάλγησα τη μυρουδιά της...

    "χαμένη σε ένα ατέρμονο όνειρο" χαίρομαι που σου άρεσε! αξίζει να το διαβάσεις, είναι πολύ ωραίο μυθιστόρημα...

    Μαρία...συνέχισε να ονειρεύεσαι και μη ξεχνάς πως η έξοδος κινδύνου είναι μόνο για έκτακτη περίπτωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν...έχει και παρακάτω!!!
    Να το θυμόμαστε πάντα και να ονειρευόμαστε πάντα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διάλεξες όλα τα αποσπάσματα που έχω σημειώσει κι εγώ στη ψυχή...

    Αγαπημένη η Αλκυόνη Παπαδάκη...
    Αγαπημένος και ο Μικρός Πρίγκηπας...τον διάβαζα στο γιό μου τη προηγούμενη εβδομάδα.

    Όμορφο μεσημέρι να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :-)))
      ο Μικρός Πρίγκηπας είναι και κάτι παραπάνω από ένα βιβλίο, είναι η παιδική μας ψυχή κρυμμένη καλά κάτω από την ενηλικίωση, γιαυτό απευθύνεται σε μικρούς αλλά κυρίως και σε μεγάλους που δεν αφήσανε το παιδί μέσα τους να πεθάνει...
      καλό σου απόγευμα lefti!

      Διαγραφή
  6. Είναι πανέμορφα τα αποσπάσματα που επέλεξες να αναρτήσεις.. Κι εγώ το χρώμα του φεγγαριού έχω διαβάσει από την Αλκυόνη Παπαδάκη.. είναι ταλαντούχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. δεν την έχω διαβάσει ποτέ αλλά ότι απόσπασμα της είδα ήταν ξεχωριστό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το χρώμα του φεγγαριού, η βαρκάρισσα της Χίμαιρας, σαν χειμωνιατικη λιακαδα, αν ηταν ολα αλλιως, όποιο και να πιάσεις θα μαγευτείς...

      Διαγραφή
  8. καλημέρα μικρέ μου πριγκηψ... πολύ όμορφη ανάρτηση...την διάβασα αρκετές φορές και με ταξίδεψε με προβλημάτισε...μου άρεσε....να σαι καλά και να περνάς ακόμα καλύτερα....... καλό σ/κ να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα!! δυστυχώς δεν ξέρω όνομα για να σε αποκαλέσω αλλά δεν πειράζει! χαίρομαι που σου άρεσε, να έχεις κι εσύ ένα όμορφο και αναζωογονητικό σαβ/κο!

      Διαγραφή
  9. Όταν μπαίνω εδώ μέσα ξεχνάω να φύγω.....αχ αυτή μουσική! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα...
    Είναι το μόνο της βιβλίο που δεν έχω διαβάσει...
    Η γραφή της πραγματικά καθηλωτική... αλλοτε πικρή σαν δηλητήριο κι άλλοτε γλυκιά και τρυφερή... πάντα όμως ευαίσθητη όπως και η ίδια.
    Είχα την τιμή να την γνωρίσω σε μια μάζωξη και είναι πραγματικά ένας υπέροχος και πολύ βασανισμένος άνθρωπος.
    Να'σαι καλά για το απόσπασμα,
    Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εγώ ευχαριστώ που πέρασες, το βιβλίο είναι πραγματικά πολύ όμορφο και ευχάριστο στο διάβασμα, φυσικά το προτείνω ανεπιφύλακτα, όπως όλα τα βιβλία των οποίων αναρτώ αποσπάσματα...

      Διαγραφή
  11. ΧΑΙΡΕΤΕ..! ΕΓΩ..ΕΓΩ ΕΨΑΧΝΑ ΔΕΞΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΒΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΤΙ ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΛΙΑΤΣΟ.. ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΣΤΙΣΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ ΠΑΝΩ..ΚΑΙ ΝΑ! ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑ ΕΔΩ ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ, Η ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΝΕΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΜΟΥ... ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΙΓΓΙΠΑΣ?? ΟΝΟΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΔΩ ΤΗ ΧΩΡΑ??ΚΙ ΑΝ ΜΕΙΝΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ... ΘΑ ΧΑΣΩ Τ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ??..ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΔΩ ΣΚΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ..ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΛΕΙ ΛΕΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΩΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΗ , ΕΤΣΙ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ...ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΨΑΧΟΥΛΕΨΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΡΙΟΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ..ΑΦΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑΜΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΑΣ ΜΕ ΤΡΥΠΗΣΕΙ ΚΙ ΕΝΑ ΑΓΚΑΘΙ ΠΑΡΑ ΠΑΝΩ..Πφφφ! ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΠΡΑΓΜΑ..ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΔΩΩΩΩΩΩ???ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΥΠΑΡΧΟΥΥΥΥΥΝ???
    ΕΓΩ ..astamaniana@ymail.com
    ΚΑΙ ΠΑΩ ..ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ..ΠΑΛΙ ΣΕ ΤΙ ΜΠΕΛΑΔΕΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΠΩ;; ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ Μ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΕΔΩ...ΚΑΙ ΜΕ ΒΛΕΠΩ ΦΑΡΔΕΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ... ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΠΟΛΥ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΟΜΑΙ ΑΛΛΑ ΚΟΝΤΟΣΤΕΚΟΜΑΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΚΥΡ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΟΥ ΟΤΙ... ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥΧΟΥΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΑ ΜΙΛΗΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ...ΜΟΥΓΓΟΣ... ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΕΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΘΑΛΕΓΑ Ο ΜΟΥΓΓΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ... ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ Μ ΑΦΗΣΕΣ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΛΕΞΗ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ...ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΡΙΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.. ΑΣ ΕΙΝΑΙ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΑΜΑ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΑΡΝΙ ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ...ΜΆΛΛΟΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ...ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΒΥΝΕΙΣ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ Σ ΑΡΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ. ΝΑΙ;;;ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ...ΝΑΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φιλη Μαριάννα,
      ωραία τα λόγια σου μα νομίζω πως πιο πολύ παρασέρνουν αυτά εσένα παρά εσύ αυτά. Δεν απάντησα γιατί δεν έχω να απαντήσω κάτι. Ζήτησες να μάθεις ποιός είναι πίσω απ'όλα αυτά. Λοιπόν, αυτός που ψάχνεις είναι ο Κανένας. Δεν έχει σημασία ποιός και τι, ο Μικρός Πρίγκηπας δεν είναι κανένας, είναι απλά το παιδί που ζει ακόμα μέσα μας. Είναι εγώ, είναι εσύ, είναι όλοι αυτοί που πεισματικά φροντίζουν να κρατάνε ένα κομμάτι της ψυχής τους αθώο και δεκτικό.

      Διαγραφή